Ik kwam terug uit Den Haag en liep de woonkamer in. Op het eerste gezicht zag mijn huis er nog precies zo uit als ik het had achtergelaten, maar er bekroop me een vreemd gevoel.
The Chronicles is het unieke jaarlijks terugkerende residentie-project van Crossing Border voor getalenteerde auteurs én vertalers. De schrijftalenten die dit jaar meedoen zijn: Anne Moraal, Munir Hachemi, Naoise Dolan, Sebastiaan Chabot en Sholeh Rezazadeh tijdens het festival bloggen openhartig over hun bevindingen. Tegelijkertijd gaan de vertalers aan de slag en krijgt het publiek dezelfde dag de vertaling gepresenteerd. De vertalers die meedoen staan aan het begin van hun literaire carrière en laten tijdens het festival zien dat zij snel te werk gaan, maar met behoud van kwaliteit. De vertalers die dit jaar meedoen zijn Fleur Jeras, Francesco Panzeri, Madelon Janse, Olga Niziołek en Sophie Atkins.
Van iedere schrijver lezen we uiteindelijk vijf blogs; één vooruit-blik-blog (half okt.), dan drie festivalblogs (6-7-8 nov.) en een slot-blog een week na het festival. Hoewel niet alle auteurs in Den Haag kunnen zijn zullen de blogs altijd íets met het Crossing Border programma te maken hebben.
Online Event tijdens Crossing Border Festival – zaterdag 7 november 2020
De Nederlandse auteurs en vertalers van The Chronicles zullen dit jaar live online te bewonderen zijn tijdens het Crossing Border Festival. Naast de blogs die zij daar gaan schrijven en vertalen worden zij gezamenlijk bevraagd over hun boeken, debuteren, vertalen, de literaire wereld en meer. Moderator – Jelko Arts / Registreer je hier
Deelnemen aan Crossing Border was als een wandeling in de herfst in het bos.
Toen ik terugfietste van het Crossing Border Festival naar het Kurhaus en naar Grant en Marjet, zag ik dat het onweer dat boven zee had gehangen tot inkeer was gekomen.
No sé cuántos lectores habrán tenido la paciencia necesaria para llegar hasta aquí. Como sea, se lo agradezco y me dispongo a poner en orden todas las ideas de las entradas previas.
My last missive! I’ve been doing the usual this week—writing, interviews, admin—so I thought I’d throw some thoughts down on art. (The natural recourse.)
Al final de la entrada de ayer afirmaba que «Tlön, Uqbar, Orbis Tertius» es, en cierto modo, un cuento de zombis.
I was going to say ‘may the wind be always at his back’, but a query from Madelon caused me to look it up and realise that’s not a phrase for wishing someone ill, as I’d always thought in my childhood.
Even moest ik denken aan de woorden van zangeres Keeley Forsyth, ‘My love, I think it’s raining.’ Toen was het tijd om Grant en Marjet en het Kurhaus te verlaten en de regen in te gaan: een volgende Crossing Borderavond wachtte.
Het zou goed komen, vertelden we onszelf, terwijl we wisten dat het de vorige keer helemaal niet goed gekomen was.
Een van de artiesten heeft het over vechten. Hij zegt dat leven een constant gevecht is tegen je eigen angsten. En om die angsten goed te kunnen bevechten moet je ze eerst leren kennen en accepteren. Ik krijg er spierpijn van.
Happy weekend—I hope everyone’s been enjoying the festival. On Friday there was an event in conversation with my Italian translator, Claudia Durastanti. She did an excellent job with my novel and I’ve been really pleased with the Italian reception.
Op vrijdag is er markt op het dorpsplein in Hoevelaken. Er staat een groentekraam, een loempiakraam, een bloemenkraam, een kipkraam, een broodkraam (al hoor ik bij de Hoevelakers die enkel brood koopt bij de lokale bakker en zonder op te kijken altijd aan deze kraam voorbijloopt), een viskraam en een Turkse delicatessenkraam (de grote, groene olijven en hummus ontbreken op geen enkele Hoevelakense borrel).
De raven zijn blij en de meeuwen lachen harder. De boom op de poster van het festival, op het bureau van mijn hotelkamer, is ook blij.
Hoy he charlado por primera vez con la traductora de estos textos breves, Fleur Jeras, que me ha comentado que le había llamado la atención la continuidad temática entre los dos primeros.
Grant bestelde nog twee glazen witte wijn; Marjet dronk vlug haar glas leeg voordat de nieuwe glazen op tafel werden gezet.
It’s been heartening to watch the Crossing Border festival unfold this week. They’ve assembled such a vibrant selection of voices. The anglophone literary world can be myopic, so I admire literary communities whose events show more awareness that the whole world doesn’t happen in English.
Schrijven in een andere taal is als naar een feest gaan waar je niemand kent. Zonder bang te zijn dat je er gek uitziet, doe je waar je zin in hebt. Drinken? Dansen? Verzonnen verhalen vertellen? Of juist jouw alle eerlijkste gedachten delen? Je kent de mensen niet goed, dus je bent niet bang voor hun oordeel.
Algunos teóricos –esa especie cuyo mayor valor es el de mostrarnos, con sus afirmaciones, los caminos equivocados– preconizaron hace ya algunos puñados de años que el género novelístico (cuyo mayor representante sería lo que entonces se llamaba novela total) agonizaba en un ecosistema signado por el avance inexorable del capitalismo postindustrial.
Zij wisten dat de vis te heet was om gegeten te worden, maar hun gehemelte en tong waren met de jaren verdoofd en zij waren niet van plan tijd in welke vorm dan ook, te verspillen.
Je hebt schrijvers die ervan houden: aandacht, het podium. Die zelfverzekerd plaatsnemen op een stoel, heldere antwoorden geven, het publiek in durven kijken en een passage kunnen voorlezen zonder een enkele fout te maken. Zo ben ik niet
I’m Naoise, I’m an Irish writer, and my first novel Exciting Times came out earlier this year. It has been a strange time, as every work email autosuggest fills in for you by now. Then again, publishing a novel is inherently a bit uncanny.
Pero a mí me han invitado a este festival como autor de Cosas vivas, es decir: de una novela ‘autobiográfica’ (según el cliché) o, mejor dicho, que toma la propia experiencia como material narrativo.
Het regent. De boom voor mijn huis kleedt zich langzaam uit en maakt zich klaar voor een lange slaap. Waarover gaat hij dromen? Misschien is de lente de droom van de boom voor mijn huis die keer op keer uitkomt?
Op de boulevard van Scheveningen staat een hok dat volledig uit hout bestaat en waarbinnen het Woord van God wordt verkondigd. Je kan er bijbels kopen, en samenvattingen van de Bijbel.
Nog niet zo lang geleden woonde ik in de stad. De Grote Stad. De stad waar de meeste schrijvers worden geboren, ook ik.