Beste Anna,
Voordat ik in Den Haag aankwam, had ik me voorgesteld dat ik je meer aan het woord zou laten. Ik had gedacht dat ik je overdag zou vragen om jouw gedachten te laten gaan over ‘vertalen’. Daarna zou ik schrijven wat ik dacht dat je bedoelde, om je aan het einde van de column te vragen of ik het goed had geformuleerd. Maar ik deed het uiteindelijk niet. Er waren zo veel indrukken elke dag, dat ik het al moeilijk genoeg vond om mijn echte gedachten te ordenen.
Na de gekke dagen van vorige week, ben ik nu weer terug in mijn huis, in mijn leven. Ik zie vrienden, ik bel met mijn ouders… Iedereen vraagt hoe het was. Ja… Hoe was het? Hoe kan ik het uitleggen? Hoe vertaal ik de ervaringen voor mensen die er niet waren?
Ik ga het proberen…
Er was een klein wereld in het centrum van Den Haag.
Er was een groot gezin, met zes vertaalsters en vier schrijvers, en Helen, die de weg wees.
Er was een hotel en er was een schouwburg waar je vaak dezelfde mensen tegenkwam, mensen die we kenden van de programmaboekjes.
Er waren mensen die we bewonderden en mensen waarvan we nooit eerder hadden gehoord.
Er waren gekleurde linten die ons overal toegang verleenden.
Er waren gekleurde papiertjes die we voor eten en drinken konden ruilen.
Er waren podiummomenten voor bijna iedereen. Zelfs voor de vertaalsters.
De schrijvers verdwenen elke dag tussen twee en vijf. Ze schuilden in hun kamers om gedachten op schrijft te zetten.
De vertaalsters verdwenen tussen vijf een acht, soms ook tot later. Ze schuilden in hun kamers om de gedachten van de schrijvers om te zetten in hun eigen taal.
En de volgende dag waren we weer compleet.
En Helen wees ons de weg.
Ik denk dat dit het was.
Ik ben benieuwd hoe het voor jou was…
Vond je het moeilijk om de deadlines te halen?
Werkte je soms voor het slapen gaan nog aan je vertaling?
Vond je het spannend om op een podium een stuk van mijn boek in het Engels voor te lezen?
Vind je het nu moeilijk om mensen thuis álles uit te leggen wat we hebben meegemaakt?
Heb je nieuwe goede schrijvers of muzikanten ontdekt?
O ja, en er waren ook
woordenboeken,
woordenboeken,
woordenboeken
en woordenboeken,
en nog meer woordenboeken…
Maar ik heb er geen gezien.
Had jij een echte woordenboek meegenomen?
Ik denk dat als we deze vreemde brievenwisseling nog een tijdje zouden voortzetten, we straks de woorden dictionary en lexicon niet meer zouden kunnen lezen zonder ‘ja’ en ‘nee’ erin te zien. Goede tijd om af te sluiten.
Ik wens je een plezierige allerlaatste vertaling.
Laia