Toen Hilda en ik net bij elkaar waren, vond ik het fijn om urenlang aandachtig naar haar weerkaatsing in de spiegel te kijken.
Voor The Chronicles Projects presenteren jonge, nog onbekende vertalers korte verhalen of delen van romans van jonge nog onbekende auteurs. De vertalers zijn aankomende professionals, talentvolle afgestudeerden en studenten literair vertalen. Zij debuteren hier. Ook de auteurs zijn ontdekkingen. De vertalers zijn zelf op zoek gegaan naar auteurs en romans die hen aanspreken en die nog niet eerder zijn vertaald in het Nederlands. The Chronicles Projects vormt een inspirerende opmaat naar The Chronicles Live, het project rondom jonge festivalchroniqueurs en hun vertalers dat plaatsvindt tijdens Crossing Border in november.
Een dikke, donkere klomp materie, zo stel ik me de tumor voor. Hecht en compact, ijzig zwart, pulserend.
Hoe kan ik iemand zijn die mijn reis begint in de trein? Hoe kan ik iemand zijn die mijn reis begint in de trein terwijl de tijd net water is, cyclische uren?
Waarom herhalen zich in het leven altijd precies die situaties die je absoluut niet nog een keer wilt meemaken? Ik streel zijn hand, zoals het hoort, alsof er iemand toekijkt en cijfers voor lichaamshouding zou geven.
Het land van de nevelreuzen: ceder, els, ponderosa-den. Het groen wringt zich uit het Cascadegebergte als gras uit een knoflookknijper. Rijk van schimmels, fungi in de jungle.
‘Zijn we er bijna? Ik ben moe,’ klaagde Pia, terwijl ze zuchtend en steunend verder slofte. ‘Shhh,’ maande haar grote zus Simone haar tot stilte.
Voor Ansgar is er niets verleidelijker dan een uitdaging, want de uitdaging is de kern van het spel, en Ansgar is waarschijnlijk een speler; ik wilde niet dat hij bij ons kwam wonen.